Wat een avontuur was de persreis naar Luberon in Frankrijk! Prachtige plaatjes geschoten, maar achter de schermen ook behoorlijk wat stress voor deze niet zo stressbestendige single mama. Afijn, het doel was ook om de band met mijn tieners te versterken. Hoe doe je dat? Als dingen niet volgens plan verlopen. Dan kun je ze iets meegeven over flexibiliteit, in oplossingen denken, dingen doen die je eigenlijk niet durft enzo. Tieners moet je voorleven, die levenslessen onthouden ze.
Een perfecte challenge voor in de rubriek ‘Mamastressmomenten‘ was het zeker, dus hier een kijkje achter de schermen. Life is what happens when you are busy making other plans, tenslotte. Kun je ook even lachen om mijn gezenuwpees.
Voor ik iets doe dat ik spannend vind, heb ik het altijd qua planning tot in de puntjes verzorgd. Een travelbuddy noemde mij al de ‘Monica uit Friends’ die je op elke reis bij je wilt hebben. OrganisationRUs. Vandaar ook het boeken van het security tijdsslot op Schiphol voor de vliegreis.
Vliegvertraging
Uiteindelijk bleek onze vlucht een uur vertraagd. Mijn Abraham Hicks mantra ‘everything is always working out for me’ werd werkelijkheid, want hierdoor zag ik in de KLM app dat wij ineens waren omgeboekt naar Business Class stoelen en SkyPriority access. Kijk, meer beenruimte, extra koekjes en drankjes aan boord en lekker voorin dus snel erin en eruit, dat zijn de betere dingen.
Ik had alle tijd om mijn contactpersoon en onze taxi-chauffeur op de hoogte te stellen van de vertraging en het zou allemaal goed komen.
Rijangst: een oldtimer uit 1969
Afijn, we kwamen dus een uur later aan in het – werkelijk waar – prachtige boutiekhotel in het mooie dorpje l’Isle sur la Sorgue. Tegelijk met onze aankomst, werd echter ook de huurauto bezorgd. Geen tijd om mijn bijna lege mobiel op te laden dus. Ook geen tijd voor het filmen van de roomtour of lunch. Kids in de hotelkamer achtergelaten, gevraagd om een parkeerplaats iets dichterbij het hotel (oorspronkelijk was het 10 minuten lopen) en door…
Vooraf had ik gevraagd of de gehuurde auto hopelijk een automaat was? Zie deze review van de handgeschakelde Peugeot 308 die ik vorig jaar meekreeg: ik HAAT zelf schakelen. Sowieso vind ik het doodeng om in het buitenland auto te rijden, maar goed die angst heb ik al eerder overwonnen. Mannen met wie ik de afgelopen jaren heb gedate, moeten er altijd hartelijk om lachen. Maar echt, laat mij liever alles organiseren en geef me een leuke vent cadeau met een strikje er omheen die het heerlijk vind om mij rond te rijden. Afijn, het was dus geen automaat… het was een oldttimer. Een echte Herbie uit 1969!
Alle Herbie films kun je overigens terugkijken op Disney+, kijktip! Lekker retro (films uit 1969, 1974, 1977 en 1980) en de nieuwe Herbie films uit oa 2005 staan er ook op. Heb net een relatieabonnement gekregen op deze streamingdienst, zodat ik dit soort kijktips met je kan delen ;-).
Daar moest ik dus in rijden. Het verhuurbedrijf vond het ‘een supermakkelijke auto om te rijden’ maar benadrukte wel dat dit soort oldtimers er nogal eens mee uitscheidt en dat het nummer voor pech onderweg op het dashboard stond. Er zaten tot mijn grote shock geen autogordels in. En zoals je kunt verwachten van een auto uit 1969 ook geen stuurbekrachtiging en je moet zelf schakelen. Afijn, niet alleen het sturen moet je best sterk voor zijn, ook het schakelen of in z’n achteruit zetten lukt niet zomaar. Mij lukte het in ieder geval niet.
De vertaalster en de monteur reden echter alweer weg. Mij in paniek achterlatend met … nou ja deze auto. Op een drukke plek vol Fransen met haast. Bellen, terugrijden, nog een keer instructie en hulp. Die wederom niet mocht baten. Al de hele dag niet gegeten. Mijn kinders elders in het hotel. En een boze contactpersoon die zwaar pissig was dat ik niet stond te springen van plezier om in een onveilige oldtimer te rijden. Het middagprogramma hadden we al gemist. Mijn foon was bijna leeg.
Ik voelde me zwaar kut. Uiteindelijk hebben ze de auto op een andere parkeerplaats gezet, mij de sleutels gegeven en ben ik terug naar het hotel gegaan waar ik nog even snel de roomtour heb gefilmd en toen een beetje instortte. Foon kon eindelijk aan de lader.
Aangezien iedereen al boos op me was en we al een heerlijke spa-middag misliepen, snel de bikini’s aan en het zwembad van het hotel in. Waarvan we de deur niet open kregen. En ook de hotelmedewerker even moest zoeken. Uiteindelijk lukte het ons om lekker een snelle duik te nemen.
Er waren nog wat shitty dingetjes die me veel stress bezorgden, maar daar zal ik je niet mee vermoeien. Onze taxi chauffeur was in ieder geval de held van het weekend. Hij kwam – wat later bleek voor niks – om ons naar een ander dorpje te rijden en had ook mijn contactpersoon gesproken. Hij bleek een oldtimer liefhebber en verhuurt zelf de klassieke DeuxChevaux (2cv).
Om onze dag te redden, bood hij aan om me rijles te geven. Als ook zo iemand al roept ‘le voiture est merde’ dan stelt het me in ieder geval gerust dat het allemaal niet aan mij lag. Hij reed ons in de Kever naar een rustige plek waar ik kon oefenen en heeft ons na afloop in zijn taxi nog alle leuke restaurantjes van de stad laten zien. Zo met alleen ontbijt en koekjes achter de kiezen waren we daar wel aan toe.
Ik voelde me meer Louis de Fûnes dan een powermom, zie hier de rijles die ik kreeg van onze taxi chauffeur:
@marstyle78 #destinationluberon #yesprovence #exploreluberon #coccinelle ♬ Pouet Pouet – Bourvil
Autopech op een steile bergweg…
Prachtige plek in Frankrijk, geweldig hotel, heerlijk weertje, maar de stress was en beetje too much voor me. Mijn dochter zei die avond: “Mam, je trilt helemaal, dit is niet goed! Ga nu slapen en we kijken morgen wel.”
Tijdens het heerlijke Franse ontbijt, maakten we een nieuwe vriendin. Een Amerikaanse juf die een maand eerder zowel haar man als haar moeder had verloren. Deze reis was al gepland, dus ze ging toch. Later stuurde ik haar nog een meme met “Beautiful souls recognise beautiful souls. Keep being genuine, your people will find you.” Want zo was het, een heel mooi mens en ook mijn dochters vonden haar erg aardig. We vroegen haar dus mee op onze oldtimerrit van vandaag. Ze bleek vroeger rijles gehad te hebben in een soortgelijke Kever. Een extra volwassene in de auto was voor mijn gemoedsrust ook beter.
De kinderen oefenden hun Engels, het was gezellig en we reden door de wonderschone regio van Luberon. Het ging me nog best aardig af nu ik rijlessen had gehad. Maximaal 50km per uur vond ik hard zat in de gammele auto zonder gordels en we genoten ervan. Tot… Google Maps ons de bergen instuurde voor de route naar Lourmarin…
Dit soort oldtimers is daar niet helemaal op berekend zeg maar. Op een steile berg in het lieflijke dorpje Bonnieux ging het mis voor een stoplicht. De auto sloeg af. En startte niet meer…
Voor ons de paaltjes en het stoplicht. Achter ons een lange rij toeterende auto’s. Ik draaide mijn raam open en zwaaide ze om in te halen. Kon geen kant op. Steeds als de auto’s weg waren probeerde ik de handrem los te zetten en iets omlaag te zakken. Maar het was erg druk. Uiteindelijk stopten er wat lieve mensen die de auto samen met mijn reisgezelschap naar een parkeerplaats aan de zijkant hebben geduwd. Nu konden we er in ieder geval uit.
Mijn telefoon raakte weer leger en leger door het navigeren. Het verhuurbedrijf vond dat we eerst 20 minuten moesten wachten en nog eens proberen. Wat natuurlijk niet lukte. Zei iemand stress? (Er zaten alweer 2 afspraken voor jan lul op me te wachten.) Afijn, na het eerste half uurtje wilden ze dan toch een monteur sturen. Uurtje wachten.
Dus liepen we naar het terras onder ons. Wat dat betreft een prima plek voor autopech: in een fotogeniek dorpje waar ze heerlijk ijs verkopen. Ik mocht mijn telefoon er opladen. Zonnetje, ijsje erbij, drankje. Gezellig. Als ik niet eigenlijk op allerlei andere plekken had moeten zijn, was dit nog best aangenaam geweest.
Ter plekke hoorde ik dat ik helemaal nooit door dit dorpje had moeten rijden, maar via een vlakkere route. Wist ik veel. Ik volg gewoon Google Maps… Uiteindelijk is er een onderdeel vervangen en heeft de automonteur ons langs het moeilijke pechpunt gereden, zodat ik het vanaf een ander punt zelf weer kon doen. De auto was echter gekeerd en ik durfde dezelfde bergroute niet meer aan. We reden dus terug en ik zag een bordje met de plaatsnaam Gordes, waar we eigenlijk een dag eerder al hadden moeten zijn.
Daar maar even snel de foto’s maken die ik gister had moeten doen? Het voorstel werd unaniem aangenomen dus op naar Gordes. En wat een prachtige aanblik als je daar het dorp in rijdt! WAUW! Helaas geen punten om te stoppen en foto’s te maken en alle parkeerplekken vol, maar toch. Heel gaaf. Ik kreeg de auto niet verder de heuvel op dus dropte m snel op een lege plek, die eigenlijk voor de burgemeester bedoeld was. Ai.
En ja hoor, de auto wilde niet meer in z’n achteruit. Keren onmogelijk. We waren er klaar mee en we hadden honger. Auto uit, parkeerticket betalen en een terras opzoeken. Veel van de Franse restaurants zijn alleen op gezette tijden open, anders mag je er niet aanschuiven. Gelukkig was er een leuk pizzatentje dat ons wel wilde hebben. En waar ik mijn wederom lege telefoon aan de lader mocht leggen.
Werkelijk een prachtig dorpje ook! Een kasteel (dat we eigenlijk een dag eerder hadden mogen bezoeken), een kerkje, een fenomenaal uitzicht en leuke winkeltjes. De restjes pizza van mijn dochters kregen we nog mee in een doggybag ook, dus dochterlief droeg de hele middag als een trofee de pizzadoos met zich mee. Geweldig! Als we meer tijd hadden gehad, dan waren de wandelroutes langs de stadmuren ook nog een aanrader geweest. Zo mooi hier! Zo mooi!
Uiteindelijk was het al behoorlijk laat in de middag en reden we terug naar het hotel in l’Isle sur la Sorgue. De auto startte zowaar weer, al was het echt een uitdaging om hem in z’n achteruit te krijgen. Dankzij ons Franse nummerbord en mijn zichtbare gestuntel zonder stuurbekrachtiging, stopten gelukkig de andere voertuigen op de weg en gingen zelfs aan de kant zodat ik een bocht richting de rotonde kon maken. Zweet op mijn voorhoofd, maar de motor liep, geen paaltjes of scooters geraakt, we konden weer vooruit en het was nog steeds schitterend weer. On y va!
Onze Amerikaanse vriendin vertelde al de hele dag verhalen over dingen die ze op haar reizen had meegemaakt, wat deze autopech dag in perspectief plaatste. Die avond zou ik – terwijl mijn kind nog even in het zwembad plonsde – voor volgende uitstapjes een taxi bespreken. De terugweg verliep verder vloeiend en we zagen ook dat het Lavendelmuseum waar we de volgende dag naartoe moesten, redelijk in de buurt lag en het was daar vlak.
Die zouden we dus wederom met de Kever doen, omdat er verder niets op het programma daarna stond. De vriendin uit de US wilde wel weer mee en we besloten het dak open te gooien in cabrio stijl, dus helemaal leuk. Misschien nog geinig om te vermelden dat op die rit de auto afsloeg bij het nemen van een verkeersdrempel. Gelukkig wist ik de auto naar de kant van de weg te laten rollen. Iedereen kon ons passeren en daarna startte de motor gelukkig direct weer. Zucht van verlichting en door terwijl ik het mantra ‘everything is always working out for me’ herhaalde. Het ging prima, mensen zwaaiden naar ons in de oldtimer en het museum was ontzettend leuk.
Al met al verliep het dus niet bepaald volgens plan, maar – afgezien van de gemiste afspraken waar ik had moeten zijn – wel prima. We hebben mensen ontmoet en avonturen beleefd. Ik heb kunnen voorleven hoe het – nou ja ongeveer – moet als dingen een beetje in de soep lopen.
Oh en onze taxichauffeur was daarna wederom de redder in nood. Hij heeft ons voor de koetsrit opgehaald in zijn 2cv oldtimer en is onderweg bij de prachtigste plekjes gestopt zodat ik mooie foto’s kon maken van hoe je met de oldtimer relaxt kunt genieten van de mooie omgeving in Luberon!
We reden langs papavervelden, slaakten een kreet van bewondering toen Gordes ineens vanuit het niets opdoemde, zagen het kasteel van de Marquis de Sade (nee uiteraard niet aan de kids vertelt wie dat is), Troglodyte woningen, nog veel meer andere prachtige kastelen, reden door rustieke dorpjes, langs de Pont Julien, onder een mooi aquaduct en zagen nog veel meer geweldige plekken in Luberon. Echt awesome en genieten!
Mocht je in deze regio een taxi chauffeur zoeken, bijvoorbeeld die je oppikt van de luchthaven in Marseille, die je naar Avignon kan brengen of waar je oldtimer ritjes kunt boeken: Laurent van Deuche Forever was onze held van dit weekend. Hij kent alle mooie plekjes, heeft veel weetjes over wat je onderweg zoals ziet, kan oldtimer rijlessen geven en is een professional die in oplossingen denkt. Ik kan hem van harte aanbevelen!
Oh en de regio Luberon ook trouwens, wat een heerlijke plek om vakantie te vieren. Lourmarin, Bories en Oppède staan zeker nog op mijn wishlist om eens te bekijken. Sowieso moet ik een keer in juni of juli naar dit deel van Frankrijk om de bloeiende lavendelvelden van mijn bucketlist af te kunnen strepen. Mijn tieners hielden zich geweldig deze reis, luisterden geïnteresseerd en probeerden de sjieke Franse keuken. Weinig schermtijd, veel real life momenten samen en… ons hotel had niet alleen een zwembad maar ook een diffuser föhn <3. Jaja, highlight voor mama en de puber.
Heb jij al eens een toertocht gemaakt met een oldtimer? Ben je een liefhebber van klassieke auto’s? Of heb je net als ik een beetje rijangst wat dat betreft? Heb je weleens pech onderweg gehad in het buitenland?
