Op 21 maart was het de ‘Dag van de Alleenstaande ouder’, wist je dat? Ik kreeg een persbericht van schoenenwinkel Bristol met een hulde aan eenoudergezinnen, anders had ik het niet geweten. Heb ‘bedankt voor de steun’ teruggemaild uiteraard, maar hoorde er verder niks van. Haha. Er zat een leuk onderzoekje bij het persbericht dat ik graag met je deel, verder excuses aan mijn ex en alle andere alleenstaande ouders die ik vergeten ben te feliciteren!
Zelf ook niet gefeliciteerd hoor, maar tegenwoordig is iedereen om een poep en scheet beledigd, dus ik dek mezelf vast even in. Op Internationale Vrouwendag kreeg ik zowaar wel een felicitatie, hahaha. Afijn 21 maart was dus de Dag van de Alleenstaande Ouder. De dag dat we de bijna 600.000 eenoudergezinnen in Nederland eren. We vieren de successen van alle alleenstaande ouders, erkennen hun inspanningen en juichen hun harde werk toe. Om hen een extra hulde te brengen, noemt Bristol ons superhelden en hadden ze een leuke actie die terwijl ik dit schrijf al niet meer relevant is dus ik houd het bij het onderzoek. Ze zeggen er zelf het volgende over:
“Bij Bristol willen we er zijn voor iedereen, ook voor de miskende helden van onze maatschappij. Alle ouders zijn helden, maar alleenstaande ouders zéker. Ik heb zelf na mijn scheiding ondervonden dat het vaak echt puzzelen is, maar dat het ook heel mooi kan zijn. Daarom zetten wij vandaag alle alleenstaande ouders die #hetperfectepaar vormen met hun kroost extra in het zonnetje.” Elise Vanaudenhove, CEO Bristol
De cijfers
Ik denk dat het aantal eenoudergezinnen hoger ligt, want ze kijken hier puur naar de inschrijvingen op een adres. In ons geval gaat het om 2 eenoudergezinnen want wij hebben (bijna) co-ouderschap. We delen weliswaar 2 kinderen, mijn ex-man en ik, maar we vormen 2 eenoudergezinnen. Ieder doet het op zijn eigen manier. De kinderen zijn op mijn adres ingeschreven (ik heb ze 1 nachtje meer in de week), maar hij moet wel een meerpersoonsheffing betalen voor de afvalstoffenheffing en het riool en toestanden volgens mij. Ingewikkeld. Als je naar co-ouderschap kijkt, zijn er mijns inziens meer eenoudergezinnen dan in dit statistiekje naar voren komt. Niet dat ik azijn wil pissen ofzo, maar voor de volledigheid moet ik dit toch benoemen.
Meer geldzorgen
Uit onderzoek van Bristol onder 1300 mensen blijkt dat 86% van mening is dat eenoudergezinnen meer geldzorgen hebben dan tweeoudergezinnen. Naast financiële kopzorgen geeft bijna 88% procent aan dat het voor alleenstaande ouders moeilijker is om de thuissituatie en werk te combineren. Ook single parent Ellemieke Vermolen – het gezicht van de Bristol campagne – herkent zich hierin: “De grootste uitdaging aan het alleenstaande moederschap, vind ik het nieuwe ritme zoeken. Je leven moet plots meer structuur krijgen. Wat er voor mij het meest veranderde, was dat ik fulltime moest gaan werken.” Veel alleenstaande vaders en moeders voelen dat ze in feite een dubbele taak te vervullen hebben, terwijl ze er alleen voor staan.
Mijn ervaring als alleenstaande ouder
Dat herken ik wel. Hoewel de molensteen van de hypotheek wegviel na de scheiding, was het toch even puzzelen. In het begin had ik dubbele woonlasten omdat mijn sociale huurwoning én de hypotheek nog betaald moesten worden, mijn ex woonde daar nog. Het scheelde wel dat we door de scheiding geen BSO meer nodig hadden, ik werk sowieso vanuit huis en de ex besloot zijn werkuren anders te verdelen zodat hij er uit school voor de kinderen kon zijn op zijn dagen.
Maar het duurde best even voor ik toeslagen ontving en ik durfde ook mijn inkomen niet te laag in te schatten, uit angst om iets terug te moeten betalen. Als zzp-er weet ik nooit hoeveel ik per jaar zal verdienen, dus dat is altijd spannend. Daarbij kost een scheiding geld. Je krijgt eerst ‘subsidie’ op je mediator maar zodra je huis is verkocht mag je toch de rekening aftikken. Terwijl je ondertussen ook een ander huis moet inrichten en bewoonbaar moet maken. Grootste kostenpost was het laminaat… pfoeh… Tel daar nog even alle administratieve rompslomp van scheiding, verhuizing en veranderen van je achternaam (ik was getrouwd) bij op, de stress van alle toestanden en kinderen die ook nog even niet weten waar ze aan toe zijn… Die eerste periode is ongelooflijk heftig als alleenstaande ouder. Zeker financieel.
Maar dan… komt het in rustiger vaarwater. Je krijgt alles op de rit. Er is een ritme. Je ontvangt (in mijn geval) toeslagen. Je hebt je privacy weer terug. Je kunt op je kindloze dagen even tot jezelf komen. En er ontstaat inzicht in je maandelijkse inkomsten en uitgaven. Langzaam maar zeker hoefde ik geen geld meer van mijn spaarrekening te gebruiken om rond te komen (het geld van de verkoop van ons oude huis). Toen ging het iets beter. Ik dacht ik red het wel en ik kan bouwen.
Daarna werd ik heftig ziek. De kinderen waren bang dat ik dood zou gaan (dat was tenslotte overal op tv, ik kreeg geen lucht meer door covid). Covid veranderde door luchtwegonderzoeken en teveel inspanning in longcovid met heftige pijnklachten. Ik kon niks meer. Twee jaar lang heb ik geknokt om te overleven als alleenstaande ouder, terwijl ik op mijn blog nog wel een beetje de schijn ophield dat het goed met me ging om geen klanten kwijt te raken.
Gelukkig had ik een AOV afgesloten, maar ook daar heb ik mijn situatie te rooskleurig geschetst. Ik kreeg dus ook geen steun, want niemand had door hoe ongelooflijk ruk mijn gezondheid was. Ik had veel pijn. Ik werd niet serieus genomen wanneer ik wel aan de bel trok. Een zzp-er die amper haar werk kan doen… heeft niet veel inkomsten. Als ik mazzel had, kon ik mezelf 1000 euro in de maand uitbetalen. Daar ging ook de afbetaling van mijn auto nog vanaf. Mijn ex vond het niet nodig om de kinderalimentatie terug te verhogen naar het bedrag dat we oorspronkelijk hadden afgesproken.
Boodschappen doen kostte mij teveel energie. Koken ook. Eten bestellen is best duur, maar anders stond er niets op tafel dus lang leve Thuisbezorgd. Ik moest continu de afweging maken wat ik wel of niet aankon op een dag. Een lieve buurvrouw heeft een keer extra gekookt zodat ik ook een portie kreeg, daar was ik zo ongelooflijk dankbaar voor! Soms kon ik bij mijn ex of mijn ouders aanschuiven. Dat scheelde ook in zowel de kosten als energie.
Mensen snapten niet waarom ik zo boos werd elke keer als bijvoorbeeld de basisschool weer iets bedacht had dat geld kostte. En dan kan je achteraf 100x zeggen dat er een potje is voor ouders die het niet breed hebben, ik ben veel te trots om op dat soort dingen aanspraak te doen. En ik ben echt niet de enige. Bovendien had ik een spaarrekening. En de keiharde wil in combi met doorzettingsvermogen om – al was het dan met 2 vingers in de neus – toch opdrachten binnen te halen én die ook nog uit te voeren.
Mijn dochters vinden me niet voor niets een superheld. En het is lief dat ook Bristol die erkenning geeft. Ik heb geknokt voor mijn gezondheid en ik heb hem teruggekregen! De focus is verlegd naar wat echt belangrijk is in het leven: genieten van alles dat mooi is, liefde voor mijn kinderen en ook vooral wat liever zijn voor mijzelf. Ik probeer op een andere manier mijn bedrijf te runnen en dat gaat goed. Mijn boekhouder motiveert me daarbij om mijn doelen te verbeteren. Waarbij ik altijd mijn gezondheid op 1 zet. Dus hard werken: ja, maar nooit ten koste van mijzelf. Mensen kunnen best wat langer op een antwoord wachten. En na de coronajaren krabbel ik omhoog.
Mijn werk bouw ik veelal om de kinderen heen, hoewel dat niet altijd lukt omdat ze zoveel huiswerk mee krijgen en ik vaak toch nog iets af moet maken. Dat geeft stress. Het co-ouderschap is echter de redding: er zijn elke week genoeg dagen waarop ik even kan bijkomen en weer opladen. Waarbij de focus even op mij of op mijn werk ligt.
Nu ook de energietarieven weer gaan zakken en ik de juiste zakelijke beslissingen heb genomen, ziet 2023 er rooskleurig uit financieel. Volgens mijn boekhouder kan ik trots zijn en dat ben ik dan ook. Voor het mooie wil ik uiteraard altijd meer en beter, maar niet ten koste van mijn gezondheid. Als ik mijzelf en mijn kinderen kan bieden wat ik wil, dan is het goed. Mijn doel is de financiën voor een huis waarbij ze allebei een eigen slaapkamer krijgen.
Dus ja, je hebt zeker meer geldzorgen. Maar mijn god wat kun je een kracht in jezelf vinden als alleenstaande ouder! Als ik er zo op terug kijk, ben ik rete trots op mezelf. Ik worstel en kom boven, noem je dat. En dan kom je dus niet zomaar boven, maar ben je toch een fokking superheld! Écht een voorbeeld waar je kinderen tegenop kunnen kijken, iemand die voorleeft hoe je zaken kunt aanpakken. Iemand die op haar bek gaat, daar eerlijk over is en weer opkrabbeld. Voor je kinderen wil je altijd de beste versie van jezelf zijn en als alleenstaande ouder moet je wel en doe je dat dus ook.
Krachtig en geliefd
De Dag van de Alleenstaande Ouder is dus dé dag is om de kracht, de vastberadenheid en de prestaties van alleenstaande ouders te vieren. Ondanks het feit dat 84% van de respondenten aangaf dat alleenstaande ouders meer zorgen hebben dan tweeouder gezinnen, stelden ook 79% dat de kinderen zich geliefd of perfect gelukkig voelen. “Het verschil tussen alleenstaand ouderschap en traditioneel moederschap? Dat je veel bewuster meer quality time met je kinderen doorbrengt, omdat ze niet altijd in je buurt zijn”, aldus Ellemieke.
Dat is ook voor mij zeker de grootste winst van het alleenstaande ouderschap. Er zijn geen ruzies met een partner die de aandacht afleiden. Mijn kinderen en ik zijn blij als we elkaar weer zien. Het contact is veel hechter geworden. De kinderen zijn ook zeer gegroeid in hun zelfstandigheid. Ze proberen zelf dingen te regelen als ze iets willen. In tegenstelling tot bij pampermama’s of curlingouders zien ze dat een alleenstaande ouder een zelfstandig kind nodig heeft. Ik zoek quality tijd met hen, maar andersom durven ze dat ook aan te geven. “Mama, zullen we samen een rondje wandelen.” Niet om over een moeilijk onderwerp te praten, maar gewoon alleen omdat ze dan even samen met mij willen zijn.
Dus ja, ook mijn kinderen voelen zich krachtig en geliefd. In beide huizen waar ze wonen overigens. Ze zien heel goed hoe het anders kan. Ze hebben meegemaakt hoe het anders was in een tweeoudergezin en weten dondersgoed waarom ze het nu beter hebben dan toen. We hadden destijds andere geldzorgen dan nu, maar het was op dat gebied ook zeker niet zorgeloos door de combi hypotheek en kinderopvang.
Maar toch… toch is het fijn dat er blijkbaar een dag bestaat waarop je als alleenstaande ouder een schouderklopje krijgt. Dat je gezien wordt. Omdat er niet 24/7 iemand naast je staat zoals in complete gezinnen. Dus dankjewel Bristol! Het wordt gewaardeerd en ik vind het ontzettend sympathiek.
Lees ook:
- 5 Belastingzaken om meteen te regelen bij scheiding
- Dag van de Scheiding: je hoeft het niet alleen te doen
- Scheid! een fijn handboek met alles wat je moet weten als je ouders uit elkaar gaan
- Invulboekje om de scheiding van je af te kletsen
- Goed uit elkaar als ouders na je scheiding, is dat zo bijzonder?
Heb jij als alleenstaande ouder ook een nieuwe kracht in jezelf gevonden? Hoe vind je het dat Bristol je een superheld noemt?
